Sint-Janskruid</b

Sint-janskruid

(Hypericum perforata)

St Janskruid behoort tot de hertshooi familie. Het heeft kleine gele bloemetjes met lange meeldraden en lijkt in het geheel niet op het Jacobskruiskruid, maar komt veel naast elkaar voor.

In tegenstelling tot het Jacobskruiskruid is het Sint-janskruid een medicinale plant. De etherische olie die in de lichte plekken zit in de blaadjes is een antidepressivum. Verder kunnen de blaadjes werken bij brandwonden (Sint-jansolie).

De plant bloeit rond het Sint-jansfeest op 24 juni, vandaar de naam. De oogst van de plant is ook rond die tijd.

Tekst Jacqueline Ranke.
Foto’s Jacqueline Ranke en Marinka Muller

Jacobskruiskruid

(Jacobea vulgaris)

Dit kruid is overal op de baan en in graslanden te vinden. Alle delen van de plant zijn giftig voor de mens en de meeste zoogdieren. Bij het eten van de plant wordt het gif opgeslagen in de lever en tast dus uiteindelijk de lever aan. De bloemen zijn twee maal zo giftig als de bladeren.

Bijen, vlinders en zweefvliegen zijn dol op deze plant vanwege de nectar en het stuifmeel. Het is de belangrijkste voedselbron voor de zeebrarups, de larve van de Sint-jacobsvlinder (een dag actieve nachtvlinder).

Tekst Jacqueline Ranke.
Foto’s Jacqueline Ranke en Marinka Muller

Heelblaadjes

(Pulicaria dysenterica)

Het Heelblaadje behoort tot de composietenfamile (samengestelde bloemen) en heeft gele bloemen, die lijken op gele Margrietjes.

Het komt voor langs vochtige, vaak brakke, waterkanten. Op hole 12 staat het Heelblaadje langs het pad naast de green aan de waterkant.

Vroeger werden de blaadjes gebruikt als bestrijdingsmiddel tegen vlooien, die dysenterie overbrachten, vandaar de Latijnse naam.

Tekst Jacqueline Ranke.
Foto’s Jacqueline Ranke en Marinka Muller

Scroll naar boven