Dry patch

Dry Patch is de benaming voor de donkerbruine vlekken die men in bepaalde periodes op de greens van alle golfbanen tegenkomt.

Juist velden die zijn opgebouwd uit zand, een drainerend bodemprofiel hebben en het hele jaar door belopen worden, zijn vatbaar voor hydrofobe ( waterafstotende) bodem condities. Een wasachtig laagje vormt zich om de graswortels waardoor de wateropname beperkt of onmogelijk is geworden.

Drastisch ingrijpen is doorgaans een vereiste ter voorkoming van volledige aantasting of verlies van de grasmat. Door handmatig selectief te beregenen met een zeepmiddel kan die waslaag gebroken worden zodat het water de wortels weer bereikt. Dry Patch voorkomen is altijd beter en dat proberen we door toepassing van een zogenaamde wetting agent ( waterregulatoren), 2 x in het voorjaar en 1 x begin zomer.

Op nieuwe greens komt Dry Patch nauwelijks voor maar in de loop der tijd komt het onvermijdelijk als gevolg van geleidelijke veranderingen van de bodemstructuur. Greens zijn kwetsbaar door de intensieve belasting met machines, schoeisel en balinslagen. Meststoffen worden toegevoegd en maaisel blijft achter wat gaandeweg weer viltvorming veroorzaakt.

Om vilt en schimmelvorming etc. te vermijden als mede veroorzakers van Dry Patch zou men de greens terug moeten kunnen zetten naar de nieuwbouw fase omdat die optimaal is en nog geen zwakten kent. Dit is niet realistisch, dus grijpen we 2 x per jaar in met de appelboor methode. In de zomer trekken we met holle pennen pluggen uit grond van 5 cm lengte en 8 mm Ø, 9 gaatjes per 1dm² en vullen de gaatjes daarna met puur zand.

Het zand komt in een mengsel dat de water doorlaatbaarheid bevordert en daarmee de graswortel ontwikkeling stimuleert. In het najaar, nog binnen de groeiperiode voor snel herstel , wordt met vaste pennen geprikt. De nadruk ligt dan op het beluchten van de bodem. De pluggen grond die men nog her en der door de baan op hoopjes ziet liggen worden willekeurig door de baan op plekken gestrooid waar het bestaande gras te dun is of ontbreekt.
Bert Kok

Scroll naar boven